Een teef of een reu: wat bepaalt je keuze?

Wanneer je besluit een hond in huis te nemen, dan komen er een paar moeilijke vraagstukken op je pad. Ten eerste bepaal je natuurlijk voor welk hondenras je gaat. En daarna is het tijd om te beslissen of dit een vrouwtjeshond (teef) of een mannetjeshond (reu) zal worden. Op voorhand valt niet te zeggen wat je daarbij het best kunt doen. Veel hangt natuurlijk toch af van het individuele karakter van je hond en de manier waarop je deze opvoedt. Toch hebben beide geslachten zo hun eigen- voor en nadelen. Na het lezen van dit artikel, waarin de belangrijkste geslachtskenmerken van reutjes en teefjes worden beschreven, kun je vast een weloverwogen besluit nemen.

Loopsheid bij teefjes; hoe ga je daarmee om?

Het waarschijnlijk belangrijkste aspect waarin een teef zich onderscheidt van een reu is haar loopsheid. Loopsheid bij een hond markeert de periode waarin deze vruchtbaar is. De meeste honden zijn twee keer paar jaar loops, en per keer duurt dat zo’n drie weken. Als baasje is het zaak om op tijd op te merken dat je hond loops is. Je kunt loopsheid herkennen aan de volgende zaken:

• Loopse teefjes verliezen bloed. Dit zul je dus aantreffen op de vloeren in huis en aan de dekens van je hond.
• Wanneer een teefje loops is, kan deze onrustig en zelfs humeurig gedrag vertonen.
• Een loopse teef luistert meestal minder goed naar je bevelen. Ze is sneller afgeleid dan normaal. 
• Vooral reuen zijn opeens zeer geïnteresseerd in je hond. Een reu kan een loopse teef van grote afstand ruiken, dus wees niet verrast als er opeens een mannetjeshond in je tuin loopt.

Op het moment dat je herkent dat je teefje loops is, is het dus zaak om haar extra goed in de gaten te houden. De volgende dingen kun je doen om loopsheid van je teef het hoofd te bieden.

• Schaf een loopsheidsbroekje aan en laat je teefje dit dragen. Zeker als je hond veel bloed verliest, voorkom je een hoop viezigheid in huis. 
• Heb je (nog) geen loopsheidsbroekje voor je teef? Laat deze in huis dan even alleen in ruimtes die gemakkelijk schoon te maken zijn.
• Laat een loopse teef nooit los lopen. Houd deze dus altijd aan de lijn. Bij loopsheid luistert je hond immers een stuk minder goed dan je van d’r gewend bent. Je hond aangelijnd houden voorkomt dan ook ontmoetingen met reuen die maar wat al te geïnteresseerd zijn.
• Aangezien een teefje bij loopsheid minder goed luistert, heeft het nu geen zin deze nieuwe bevelen of commando’s aan te leren. Aan te raden is in deze periode hooguit ongewenst gedrag te corrigeren

Na ongeveer 21 dagen zul je merken dat de loopsheid voorbijgaat. Hierna zou het kunnen dat, er van uit gaande dat je teefje niet gedekt is natuurlijk, je hond kenmerken van schijnzwangerschap gaat vertonen. Dit kun je herkennen aan dat je hond plotseling speeltjes gaat verzamelen en daar op een bezitterige manier mee omgaat. Wellicht zal je hond een nest willen maken en ook wat instabiel gedrag vertonen. Bovendien zou het kunnen dat enige melkproductie wordt aangewakkerd. Als dat zo is, probeer dan zo min mogelijk over haar buik te aaien. Bij voorkeur zit je hond er zelf ook niet aan. Normaal gesproken gaat een schijnzwangerschap na enige weken vanzelf weer over.

Andere voor- en nadelen van teefjes

Behalve loopsheid zijn er natuurlijk meer aspecten waarin teefjes zich onderscheiden van reuen. Of dit voor- of nadelen zijn, dat hangt in wezen af van je eigen persoonlijke voorkeuren. 

• Teven zijn normaal gesproken kleiner, lichter en minder sterk dan reuen. Zeker bij een grote hond als een Rhodesian Ridgeback kan dit verschil fors zijn. Handig om rekening mee te houden, want het is natuurlijk het beste wanneer het baasje sterker is dan de hond.
• Doorgaans zijn teefjes iets eenvoudiger op te voeden dan reuen. Ze zijn gemiddeld genomen onderdaniger en hebben minder de neiging om zich af te laten leiden. 
• Teven zijn meestal onafhankelijker dan mannetjeshonden, waardoor ze iets minder aandacht nodig hebben. 
• Vaak blijkt dat teefjes socialer zijn in hun omgang met andere honden en ook met baby’s en peuters.

Wat zijn de meest relevante kenmerken van een reu?

Bij een mannetjeshond, oftewel een reu, spelen problemen met loopsheid logischerwijs niet. Ja, of het moet zijn dat je reu niet gecastreerd is. In dat geval blijft het opletten dat je reu niet op een dag een loops teefje dekt met mogelijk een ongewenst nestje tot gevolg. Houd je reu dus zo veel mogelijk aangelijnd tijdens het wandelen en zorg ook dat deze vanuit je huis en tuin niet zomaar kan ontsnappen. Want als een mannetjeshond de kans ziet te ontsnappen in verband met een loops teefje in de buurt, dan zal hij deze kans niet onbenut laten. Op dat moment luistert hij ook niet meer naar je bevelen. 

Verder is het belangrijk om je te beseffen dat reuen sterker zijn dan teven. Vooral bij een groot hondenras zoals de Rhodesian Ridgeback kan een mannetjeshond érg veel kracht hebben. Verkeer je zelf niet (meer) in een optimale fysieke gesteldheid? Dan is het slimmer om een kleine hond te nemen en als je toch voor groot exemplaar gaat, dan is aan teefje eerder aan te raden. 

• Andere kenmerken waarmee een reu anders is dan een teefje zijn de volgende: 
• Een reu is dominanter dan een teefje, vooral bij relaties tussen honden onderling.
• Tijdens het uitlaten urineert een reu vaak vele malen. Dit om territorium af te bakenen en sporen achter te laten.
• Bij een wandeling snuffelt een reu meestal een stuk meer dan een teefje. Dit zorgt voor het nodige oponthoud.
• Een reu heeft gemiddeld meer lichaamsbeweging nodig dan een teef.
• Mannetjeshonden doen er dikwijls langer over voordat ze volwassen gedrag gaan vertonen. 

Aanhankelijkheid, hoe zit het daarmee?

Tot nu toe hebben we nog met geen woord gerept over aanhankelijkheid. Dit komt doordat op voorhand niet valt te zeggen of een reu aanhankelijker is dan een teef of andersom. Aanhankelijkheid wordt immers door veel factoren bepaald en lang niet al deze factoren zijn aangeboren. De omstandigheden waarin een hond opgroeit bepalen bijvoorbeeld voor een groot deel hoe aanhankelijk deze wordt. Een hond die al snel voor zichzelf moet worden zal bijvoorbeeld minder gauw genegenheid bij zijn of haar baasje zoeken dan een hond die al van jongs af aan volop aandacht krijgt van mensen. Daarnaast kunnen de stabiliteit van de roedel en de leeftijd van de hond in kwestie invloed hebben op de mate van aanhankelijkheid.

Steriliseren of castreren

Of je nu een teefje of een reu hebt, je hebt altijd de mogelijkheid deze te laten steriliseren dan wel castreren. Hiermee voorkom je in alle gevallen dat er een nieuw nestje ontstaat. Bij een teef zorgt sterilisatie ervoor dat ze niet meer loops kan worden. Viezigheid in huis en ongewenste situaties met andere honden voorkom je daarmee. Bovendien levert deze ingreep bij een teefje voordelen op voor de gezondheid. Opgezette melkklieren behoren dan bijvoorbeeld tot het verleden, waardoor de kans op melkkliertumoren enorm afneemt. Bij een reu heeft castratie op zich geen grote gezondheidsvoordelen. Wel is het zo dat een gecastreerde mannetjeshond geen teefje meer drachtig kan maken. Meestal wordt een reu ook een stuk rustiger qua karakter na te zijn gecastreerd. Dit kan voordelen met zich meebrengen, vooral wanneer je hond hiervoor weleens agressief gedrag kon vertonen

Al een hond in huis, wat maakt dat uit?

Als je een hond aanschaft, dan is de keuze voor het geslacht dus meestal niet eenvoudig. Heb je echter al een hond in huis en ga je dus voor een tweede? Dan is het goed om je te beseffen dat het merendeel van de honden het best kan opschieten met honden van het andere geslacht. Bedenk je namelijk dat twee (jongvolwassen) reuen in hetzelfde huis er bijna altijd zullen proberen achter te komen wie nu eigenlijk de natuurlijke leider van de ‘roedel’ is. Ruzies en vechtpartijen zijn daarbij geen zeldzaamheid. En ook bij twee teefjes komt dit voor. In hun geval gaat het om een strijd om de titel alfavrouwtje. Bij teven is dit meestal minder heftig, maar het komt wel geregeld voor. Neem je een reu en een teef in huis, dan is de kans groot dat zij zelf zorgen voor een natuurlijke hiërarchie waar beide honden vrede mee hebben.